ο Νάνος γίγας
ΣΑΛΤΑ ΣΟΝΑΝ ο ΑΤΛΑΣ ΝΑΝΟΣ
πάλι και πάλι σε γνωρίζω απ’ της ποίησης την όψη
ανάλαφρο ερωτικό παίγνιο αλαφροΐσκιωτο και πάλι
όλης της γης την ποίηση αέρινο παιχνίδι
μαζί με τον Μπ(ρ)ετόν και με τους μπήτ
πάντα μαζί με αυτούς πού άφησαν την ποίησή τους κι έφυγαν
αστρολάβος πλάνητας των κινημάτων
άτλας- σάλτα δώρο στην ποίηση να ακουστεί
σε παγκόσμιες περιοχές του λόγου και της τέχνης
στον Όμηρο αποκάλυψες τα μυστικά του
άδειασες τα βιβλία από τα ποιήματά τους
έφερες την συντέλεια άνω κάτω
και πάλι και πάλι στην έναστρο ποίηση
της ελευθερίας
έως το τιτάνιο σχήμα λόγου
μια και καλή
Σημείωση: Μια λεπτομέρεια από φωτογραφία του Νάνου Βαλαωρίτη από τον Τάσο Βρεττό με έβαλε σε αυτόν τον πειρασμό!
Μαθαίνουμε πως ο τιτάνας αυτός, ο Άτλας, μεταβλήθηκε σε όρος τεράστιο του οποίου η μεσαία κορυφή ήταν το κεφάλι
και οι ακραίες κορυφές οι ώμοι του, με πλούσια δάση από τη κόμη του και δρυμούς από τη γενειάδα του.
Κωστής Τριανταφύλλου, Αθήνα, 2016.
| ο__Νάνος_γίγας.pdf |
για το βιβλίο του Ν. Βαλαωρίτη Μ α τ ο Δ ί α
Περάστε περάστε στην αέναη σκηνή, εκεί όπου όλα πρόκειται να συμβούν, ο λαβύρινθος των αντικαθρεφτισμών γεμίζει με αντανακλάσεις βαθιές κι άγνωστες , με στιγμές πολύ προσωπικές και άκρως ιδιωτικές, με λάμψεις τεχνουργών άγνωστης τέχνης και συνειδητές εκτροπές για να διασχίσουμε το τοπίο αυτής της απέραντης γης της ανάγνωσης κοιτώντας το ένα βιβλίο στα μάτια το άλλο − και μην ξεχάστε να ρίξετε μια ματιά μέσα από τους πλάγιους καθρέφτες !
Ο Άλφα του Ωρίωνα, είναι το 9ο λαμπρότερο αστέρι στον ουρανό. Το αστέρι αυτό μελετήθηκε ιδιαίτερα από Άραβες αστρονόμους που του έδωσαν και διάφορους χαρακτηρισμούς : o Al Mankib το περιέγραψε ως ώμο, ο Al Dhira ως βραχίονα, ο Al Yad al Yamna ως δεξί χέρι. Στο μεσουράνημά του: φέρνει καλή τύχη, εφευρέσεις και παρέχει βοήθεια στην τελειοποίηση των τεχνών και επιστημών. Αν γίνει ταυτόχρονα με το μεσουράνημα του Δία, φέρνει μεγάλη τύχη και τιμές. Βλέπω στο βάθος της αλφαβήτου αίθουσας τον αγαπητό κύριο Άλφα του Νάνου, περάστε παρακαλώ !
Τα περιεχόμενα αυτής της σκηνής αναφέρονται σε γεγονότα που η διάρκειά τους , η τοποθεσία τους , η σχέση τους, έρχονται σε μια συνειρμική αλυσίδα που επιτρέπει στο να φανερωθεί μια πραγματική αφήγηση ζωής, πέρα και μακριά από μια στερεοτυπική προσέγγιση. Ατέρμων επανασχεδιασμός, καθρεφτισμός ξάφνιασμα ,η επαναφορά του χρόνου ,όνειρο, πάθος, η τυχαία συνάντηση, η μάσκα που δεν είναι αναγνώσιμη… αυτές οι ασταθείς παράμετροι ορίζονται με μια λιμπιντική αποσπασματική καταγραφή όπου καρέ καρέ το έργο ξεδιπλώνεται γύρω από την σκηνή, φεύγοντας από το όνειρο στην φανταστική τους καταβολή προσγειωνόμενο επιτακτικά στην πραγματικότητα κάτω από την σκηνή. Εκεί μίλησα με αυτόν που γνώρισε μεγάλες συγκινήσεις στην άλλη πλευρά του πλανήτη της ανάγνωσης, όπως και παράδοξους χαρακτήρες στους εκδοτικούς διαδρόμους, παραμένοντας ένας από τους συνταξιδιώτες των κινημάτων, καθημερινός περιπατητής των θεωριών κι ενός καλού καφέ και μιας σωστής παρέας, μαζί με πολλά χρόνια …αυτές οι τιτλοφορούμενοι στιγμιαίοι παράμετροι που σου δημιουργούν ένα αβέβαιο μέλλον σε διαβεβαιώνουν για το κορυφαίο δεδομένο αυτού που επέρχεται –το θαύμα του πραγματοποιήσιμου γεγονότος . Αλφαρυθμικό, αλφαθυμικό φαντασιακό. Στιγμιαίοι αντικαθρεφτισμοί ,σελίδα να γυρίζεις κι ένας άλλος κόσμος να οργανώνεται καθρέφτισμα στα μάτια του συγγραφέα. Τα κεφάλαια της αναμονής ανανεώνονται κι επανέρχονται σαν μια στριφογυριστή γραφή όπου οι θεματικές επαναφορές χάνονται σε ανεπανόρθωτους και μοναχικούς διαλόγους με φαντάσματα που γίνονται παρτενέρ σε μια ατελείωτη δίνη - μετά τον εναγκαλισμό όλα πια μπορεί να γίνουν παραμύθι !
Όλα κυλούν , ασταμάτητος χείμαρρος αναγνώσεων και σκέψεων - ομιλούσα γραφή ή γραφή της ομιλίας ; Αναγνώστης, φίλοι, έρωτες, συγγραφείς, ποιητές, έρχονται από μακριά χαιρετώντας σε μια κυλιόμενη σκάλα που μας βγάζει μέσα σ’ αυτήν ακριβώς την αίθουσα ,παρ’ όλο που το βιβλίο τυπώθηκε επί τέλους πριν από λίγο καιρό ! Έτσι, όσοι το διαβάσουν να τι παθαίνουν: φαίνεται πως σαν ένας άλλος νανοαλχημιστής μαγεύει και συνεχίζει να το γράφει ασταμάτητα, ανένδοτος, ακάθεκτος, έτσι που να είμαστε όλοι μαζί μέσα σ’ αυτό το σύμπαν ταξιδιώτες καβάλα πάνω στις λέξεις παιδιά. Ας αρχίσει το αφήγημα !
Κωστής Τριανταφύλλου, Αθήνα, Οκτώβριος 2009
Το κείμενο αυτό για το βιβλίο του Ν. Βαλαωρίτη, Μα το Δία, διαβάστηκε στις 20-10-09, στην αίθουσα τέχνης Αστρολάβος στην Αθήνα.
Έναν κεραυνό για τον αστραπηλόγο Νάνο.
Από το ένα σύννεφο στο άλλο, σταθμοί για να πετάξει ελεύθερα η εναέρια αγωγιμότητα του λόγου του αλλά και της ματιάς του, μέχρι που εμφανίζεται σωτήριος ο κεραυνός και τον εναποθέτει στην Ελληνική διαδρομή πιθανόν για να τον μετατρέψει σε είδος που το αισθάνεσαι και σε περιβάλλει με την θερμότητά του αλλά και με την γοητεία του - αναπάντεχα και σε κάποιο ανάγνωσμα αυτής της περιπέτειας! Παρέα μέσα στο Ελλάς Εξπρές.
Από τον ένα σταθμό στην άλλη πύλη αναχώρησης για το υπερπέραν σε πτήση υψηλού ρίσκου, ο Όμηρος να σε κρυφοκοιτάζει από το διπλανό διαμέρισμα του βαγονιού όταν μιλάς έτσι για τον Φερλινγκέτι, εσύ στο δικό σου διάστημα να συνθέτεις ατελείωτες ραψωδίες ήχων με νόημα ή απλώς με την κρυφή ελπίδα να τους ακούσουμε.
Ποιος δίνει νόημα στις λέξεις, στους ανθρώπους, στους ανθρώπους των λέξεων χωρίς νόημα, ποιος δίνει χωρίς νόημα λέξεις με νόημα; Ο άνεμος ξεφυλλίζει με ταχύτητα το βιβλίο κι οι λέξεις αναγνωρίζουν την δύναμη του νοήματος σε καταγραφή ονείρων υπνοβατούντων νανολέξεων.
Σε κάθε σταθμό αναγνωρίζαμε τις λέξεις για χρήση άλλοτε ποιητική κι άλλοτε θεατρική ή απλά συγγραφική ή ακόμη και με λέξεις από καρδιάς για φίλους και συγγενείς. Κάτι σαν εισιτήριο για τον επόμενο σταθμό στο υπερπέραν σε μια εποχή σκέψης και δημιουργίας. Στις διαδρομές της γλώσσας κρύβεται η αγάπη μου έτοιμη πάντα να με ξαφνιάσει. Kι όπως πάντα δεν ήξερα που θα μας βγάλει κι αυτή η διαδρομή.
Διαβάζεις ανθρώπινες περιπέτειες και λέξεις που χάνονται από ματιά σε ματιά για να μεταμορφωθούν σε άυλη συνεισφορά στην επικοινωνία της παρέας μέσα σε αυτή την λογοτεχνική κουκέτα που βρεθήκαμε να συνταξιδεύουμε στο Ελλάς Εξπρές και την οδύσσειά του.
Ένα έργο που εκτροχιάζεται και φέρνει στην επιφάνεια μορφές που συνεισέφεραν στον ελληνικό λόγο. Τι άθλημα κι αυτό να συναγωνίζεσαι το τραίνο κι έξω από το συρμό και σε διαδρομές κακοτράχαλες που κανονικά ένα τραίνο δεν θα μπορούσε να προχωρήσει χωρίς τις κατάλληλες οδηγίες. Ένα έργο για γερούς αναγνώστες που κατοικούν στο χώρο της φαντασίας πρώτο βαγόνι πίσω από την ατμομηχανή. Έργο που γράφει πολυσύνθετες αναμνήσεις για το μέλλον. Έργο του έρωτα και της ποίησης, των κινημάτων και των ανθρώπων.
Γνωριστήκαμε 45 χρόνια πριν και κάτι βουνά και φίλους και φαντάσματα – αιώνες πριν - όπως και πρωτεύουσες, περιοδικά, βιβλία, καφέδες, παγωτά, ποιήτριες και ποιητές, λόγιοι και καθηγητές, συλλέκτες αναμνήσεων και αυτογράφων, στίχων και χαμόγελων ικανοποίησης – και ανάποδα φυσικά όλα αυτά! - σε όλους τους λογοτεχνικούς και μη χώρους συνάντησης της παρέας που κάθε τόσο φτιαχνότανε για να χαλάσει πάντα στην είσοδο του πρακτορείου ποιητικής ελευθερίας. Η πτήση αξέχαστη με τέτοια παρέα. Κάπου κοντά στην έναστρη πλατεία ανάγνωσης με κλειστά μάτια να αναρωτιέσαι για το θαύμα του γραπτού λόγου λεξηβατώντας ανεπανόρθωτα ξύπνιος στην επόμενη στάση της ανάγνωσης σε ένα βρόχινο σύννεφο διασκεδαστικό που μας έκανε μούσκεμα!
Ας ξαναπάρουμε το τραίνο μαζί - δεν μπορώ ν’ αποχωριστώ την ανάγνωση αυτή.
Κωστής Τριανταφύλλου
Ίος, Ιούλιος 2017.
Κολάζ του Ιάσωνα Δεπούντη. Ο κύκλος του Κοραή.