Costis, éclat éclair fragments,Paris, 1990
eclat_eclair_01_08_2009.pdf | |
File Size: | 150 kb |
File Type: |
é c l a t é c l a i r
Texte et voix : Costis / Musique : Guillaume Loizillon
éclat éclair a été composée en 2006. La pièce est originellement réalisée en huit canaux. Un nouveau montage stéréophonique a été réalisé en 2014. C’est cette version qui est ici présentée.
éclat éclair est entièrement construit sur la lecture du texte éponyme, par son auteur Costis.
On y entend néanmoins quelques moments sonores qui proviennent d’autres sources électroniques ou concrètes. Ils constituent des évocations de paysages ou d’objets et des métaphores évocatrices des forces explosifs. Un motif rythmique apparaît dans les dernières minutes pour stimuler l’intensité de la lecture quand l’évocation de l’énergie se fait de plus en plus manifeste.
Le texte même n’est pas déconstruit mais questionné par le montage et le traitement électroacoustique. Il est travaillé ainsi comme événement habitant un espace d’écoute d’architectures utopiques. Ce n’est pas un son de voix inouï qui est recherché mais plus plutôt l’effet d’un voyage de celle-ci, qui est colorisée plus que dramatisée ; amplifiée dans ses intonations, distordue, démultipliée, traitée comme un être lâché dans un champ électrique.
Bio
Guillaume LOIZILLON lives and works in Paris where he remains independent and unceasingly attracted towards new artistic developments. Electronic music, sonic arts, improvisation, sound poetry, installations, net art … His music is mainly electro acoustic. However he always remains interested in the meeting with instrumentalists, particularly improvisers.
He is lecturer at the department music of the University Paris 8 where he is directing a Master's degree in music and audio arts. He develops a seminar upon the meetings between the artistic disciplines.
He is a co-founder of the record label "Track-label" dedicated to experimental and electronic music, sound poetry, improvisation…
éclat éclair, μουσική του Guillaume Loizillon σε ποίηση και φωνή του Κωστή Τριανταφύλλου
Σημείωμα του Guillaume Loizillon
Το έργο μου éclat éclair είναι σύνθεση του 2006. Αρχικά δημιουργήθηκε για οχτώ κανάλια. Μια καινούρια στερεοφωνική μίξη πραγματοποιήθηκε το 2014. Είναι αυτή η εκδοχή που παρουσιάζεται εδώ. Το éclat éclair στηρίχθηκε/κτίστηκε ολοκληρωτικά πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Κωστή Τριανταφύλλου. Ακούμε πάντως και κάποιες ηχητικές στιγμές που προέρχονται από άλλες πηγές ηλεκτρονικές ή συγκεκριμένες. Ένα ρυθμικό μοτίβο εμφανίζεται στις τελευταίες στιγμές του έργου για να ενδυναμώσει την ένταση της ανάγνωσης όταν η επίκληση της ενέργειας γίνεται όλο και πιο αισθητή.
Το ίδιο το κείμενο δεν είναι αποδομημένο αλλά επιλεγμένο από το μοντάζ και την ηλεκτροακουστική επεξεργασία. Είναι οργανωμένο σαν γεγονός που κατοικεί σε ένα χώρο ακρόασης ουτοπικής αρχιτεκτονικής. Δεν είναι ένα ήχο φωνής ανήκουστο που διαπραγματεύεται, αλλά το αποτέλεσμα ενός ταξιδιού αυτής της φωνής, που έχει θα έλεγα περισσότερο χρωματιστεί παρά δραματοποιηθεί, ενισχυμένος στις τονικότητές του, παραμορφωμένος, υποπολαπλασιασμένος, επεξεργασμένος σαν ένα ον αφημένο στο ηλεκτρικό πεδίο.
Σημείωμα του Κωστή Τριανταφύλλου
… éclat éclair *: αυτός είναι ο τίτλος του τελευταίου ποιήματος του Κωστή Τριανταφύλλου το οποίο διασαφηνίζει με μία ανέκκλητη διορατικότητα αυτή την έννοια της ετοιμότητας του είναι, έτσι ώστε να ανακαλύψει την ταυτότητά του τη στιγμή την πιο κρίσιμη της συνειδητοποίησής του. Πραγματικά πρόκειται εδώ για υπαρξιακή άσκηση με την έννοια την πιο διανοητική και πνευματική του λόγου. Το φαινόμενο αυτό μέσα στην ανθρώπινη διάσταση που του δίνει ο Κωστής Τριανταφύλλου, ανάγεται ουσιαστικά στην «ελεύθερη» ηθική (morale laique) άσκηση του είναι σε σχέση με το ηλεκτρικό πεδίο, δηλαδή την ηλεκτρική φύση του σύμπαντος. Αυτό που ο καλλιτέχνης επιδιώκει να μας καταδείξει δια μέσου των διαφορετικών μηχανισμών της δημιουργίας του, είναι αυτή η δυνατότητα συγχρόνως μη καθορισμένη και απεριόριστη, στην οποία η φύση του ουρανού και της γης μας παραπέμπει: στην αποκάλυψη του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους… γράφει ο Pierre Restany.
Στην εισαγωγή της, η πολυσέλιδη αυτή σύνθεσή μου, αντιμετωπίζει την λέξη αυθύπαρκτα, εννοιοδοτώντας την με την αντιστικτική παράθεση και μόνο μιας άλλης λέξης. Έτσι, ανεβάζοντας την ενέργεια της σύνθεσης γεννιέται η αποσπασματική εκείνη φράση που μας οδηγεί στην επανασύνθεση των νοημάτων επαναδραστηριοποιώντας τις λέξεις της εισαγωγής
Έχω διαβάσει πολλές φορές αποσπάσματα από το ποίημα αυτό, ο δε εικαστικός Μ. Σαντοριναίος παρουσίασε ένα ανάλογο video-poème. Γράφτηκε στη Γαλλική. Έχοντας στα χέρια τον ηλεκτρονικό μου κεραυνό συνομίλησα μαζί του, σε ανάλογες δράσεις, με φράσεις-κλειδιά από αυτό το ποίημα, ο δε συνθέτηςG. Loizillon χρησιμοποιώντας τον ήχο της φωνής μου, δημιούργησε αυτή του την σύνθεση.
*απόσπασμα δημοσιευμένο στον κατάλογο της έκθεσης ενέργεια εν έργω, έκδοση της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σελ.14:http://issuu.com/costi/docs
. . .
Costis, éclat éclair fragments,Paris, 1990
Videopoème de Costis et M.Sandorineos http://www.youtube.com/watch?v=Cyq_qiMURVc
Βιντεοποίημα του Κωστή ( Τριανταφύλλου ) και του Μ.Σαντοριναίου.
Παρουσιάστηκε σε πολλά μουσεία και διεθνείς συναντήσεις . Αθήνα-Παρίσι,1990.
Είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα éclat éclair.
C'est un extrait du poèmeéclat éclair. Paris - Athénes,1990
. . .
... Lightning draws attention to the culminating point and the main mark of this consciousness of being in the centre of the sound progress of thunder. Lightning can take place at any moment once it has been announced by the typical rumbling of thunder : its appearance is assertive as the conclusion of the wait that results. It appears as a mark and as a tranquilliser for the existential anxiety in the objects that Costis shows us today, that I wouldnt hesitate to call philosophical objects or rather existential. Lightning is very clearly appointed as an ontological phenomenon. Non-being has repercussions on the «self» and all the skills of the artist lie in his ingenuousness in catching this delicate moment where everything happens when the lightning takes place by flashing its light.
«"Eclat-Eclair" (Light-Lightning): is the title of Costis last poem which illustrates by a clairvoyance with no appeal the notion of availability of the being to identify at the most acute moment of consciousness. This is really an existential exercise in the most mental and spiritual sense of the term.
The phenomenon reflects very deeply a secular morality at a human scale : gymnastics of the being and the electric field, which means the electric nature of the universe. What Costis tries to prove through the different devices of his creation, is this possibility at the same time undetermined and endless to which the nature of the sky and of the earth sends us to : the revelation of ourselves.
All of Costis art lies in this moment of truth more organic than nature itself which he offers to everyone of us, it is the space of a glance toward the sky. Because in these electronic machines, that Costis uses in his works, there isnt only the presence of lightning, there is also an implied corollary, the reference to the sky and to our vision, a sky with no dimensional limit that can be resumed in the line of lightning between a cathode and an anode, two electric reference points...
...Costis demonstration presents as an exhibition of philosophical objects whose presence have the ultimate justification of enticing us to think about the double valence of the alchemic fire which is at the same time simple and fearsome. It is a way of making us witness the permanent victory of life versus death and of light versus ashes of shade. The electric field has delivered its secret.
Pierre RESTANY, Paris, 13 October 1994.
Texte et voix : Costis / Musique : Guillaume Loizillon
éclat éclair a été composée en 2006. La pièce est originellement réalisée en huit canaux. Un nouveau montage stéréophonique a été réalisé en 2014. C’est cette version qui est ici présentée.
éclat éclair est entièrement construit sur la lecture du texte éponyme, par son auteur Costis.
On y entend néanmoins quelques moments sonores qui proviennent d’autres sources électroniques ou concrètes. Ils constituent des évocations de paysages ou d’objets et des métaphores évocatrices des forces explosifs. Un motif rythmique apparaît dans les dernières minutes pour stimuler l’intensité de la lecture quand l’évocation de l’énergie se fait de plus en plus manifeste.
Le texte même n’est pas déconstruit mais questionné par le montage et le traitement électroacoustique. Il est travaillé ainsi comme événement habitant un espace d’écoute d’architectures utopiques. Ce n’est pas un son de voix inouï qui est recherché mais plus plutôt l’effet d’un voyage de celle-ci, qui est colorisée plus que dramatisée ; amplifiée dans ses intonations, distordue, démultipliée, traitée comme un être lâché dans un champ électrique.
Bio
Guillaume LOIZILLON lives and works in Paris where he remains independent and unceasingly attracted towards new artistic developments. Electronic music, sonic arts, improvisation, sound poetry, installations, net art … His music is mainly electro acoustic. However he always remains interested in the meeting with instrumentalists, particularly improvisers.
He is lecturer at the department music of the University Paris 8 where he is directing a Master's degree in music and audio arts. He develops a seminar upon the meetings between the artistic disciplines.
He is a co-founder of the record label "Track-label" dedicated to experimental and electronic music, sound poetry, improvisation…
éclat éclair, μουσική του Guillaume Loizillon σε ποίηση και φωνή του Κωστή Τριανταφύλλου
Σημείωμα του Guillaume Loizillon
Το έργο μου éclat éclair είναι σύνθεση του 2006. Αρχικά δημιουργήθηκε για οχτώ κανάλια. Μια καινούρια στερεοφωνική μίξη πραγματοποιήθηκε το 2014. Είναι αυτή η εκδοχή που παρουσιάζεται εδώ. Το éclat éclair στηρίχθηκε/κτίστηκε ολοκληρωτικά πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Κωστή Τριανταφύλλου. Ακούμε πάντως και κάποιες ηχητικές στιγμές που προέρχονται από άλλες πηγές ηλεκτρονικές ή συγκεκριμένες. Ένα ρυθμικό μοτίβο εμφανίζεται στις τελευταίες στιγμές του έργου για να ενδυναμώσει την ένταση της ανάγνωσης όταν η επίκληση της ενέργειας γίνεται όλο και πιο αισθητή.
Το ίδιο το κείμενο δεν είναι αποδομημένο αλλά επιλεγμένο από το μοντάζ και την ηλεκτροακουστική επεξεργασία. Είναι οργανωμένο σαν γεγονός που κατοικεί σε ένα χώρο ακρόασης ουτοπικής αρχιτεκτονικής. Δεν είναι ένα ήχο φωνής ανήκουστο που διαπραγματεύεται, αλλά το αποτέλεσμα ενός ταξιδιού αυτής της φωνής, που έχει θα έλεγα περισσότερο χρωματιστεί παρά δραματοποιηθεί, ενισχυμένος στις τονικότητές του, παραμορφωμένος, υποπολαπλασιασμένος, επεξεργασμένος σαν ένα ον αφημένο στο ηλεκτρικό πεδίο.
Σημείωμα του Κωστή Τριανταφύλλου
… éclat éclair *: αυτός είναι ο τίτλος του τελευταίου ποιήματος του Κωστή Τριανταφύλλου το οποίο διασαφηνίζει με μία ανέκκλητη διορατικότητα αυτή την έννοια της ετοιμότητας του είναι, έτσι ώστε να ανακαλύψει την ταυτότητά του τη στιγμή την πιο κρίσιμη της συνειδητοποίησής του. Πραγματικά πρόκειται εδώ για υπαρξιακή άσκηση με την έννοια την πιο διανοητική και πνευματική του λόγου. Το φαινόμενο αυτό μέσα στην ανθρώπινη διάσταση που του δίνει ο Κωστής Τριανταφύλλου, ανάγεται ουσιαστικά στην «ελεύθερη» ηθική (morale laique) άσκηση του είναι σε σχέση με το ηλεκτρικό πεδίο, δηλαδή την ηλεκτρική φύση του σύμπαντος. Αυτό που ο καλλιτέχνης επιδιώκει να μας καταδείξει δια μέσου των διαφορετικών μηχανισμών της δημιουργίας του, είναι αυτή η δυνατότητα συγχρόνως μη καθορισμένη και απεριόριστη, στην οποία η φύση του ουρανού και της γης μας παραπέμπει: στην αποκάλυψη του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους… γράφει ο Pierre Restany.
Στην εισαγωγή της, η πολυσέλιδη αυτή σύνθεσή μου, αντιμετωπίζει την λέξη αυθύπαρκτα, εννοιοδοτώντας την με την αντιστικτική παράθεση και μόνο μιας άλλης λέξης. Έτσι, ανεβάζοντας την ενέργεια της σύνθεσης γεννιέται η αποσπασματική εκείνη φράση που μας οδηγεί στην επανασύνθεση των νοημάτων επαναδραστηριοποιώντας τις λέξεις της εισαγωγής
Έχω διαβάσει πολλές φορές αποσπάσματα από το ποίημα αυτό, ο δε εικαστικός Μ. Σαντοριναίος παρουσίασε ένα ανάλογο video-poème. Γράφτηκε στη Γαλλική. Έχοντας στα χέρια τον ηλεκτρονικό μου κεραυνό συνομίλησα μαζί του, σε ανάλογες δράσεις, με φράσεις-κλειδιά από αυτό το ποίημα, ο δε συνθέτηςG. Loizillon χρησιμοποιώντας τον ήχο της φωνής μου, δημιούργησε αυτή του την σύνθεση.
*απόσπασμα δημοσιευμένο στον κατάλογο της έκθεσης ενέργεια εν έργω, έκδοση της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σελ.14:http://issuu.com/costi/docs
. . .
Costis, éclat éclair fragments,Paris, 1990
Videopoème de Costis et M.Sandorineos http://www.youtube.com/watch?v=Cyq_qiMURVc
Βιντεοποίημα του Κωστή ( Τριανταφύλλου ) και του Μ.Σαντοριναίου.
Παρουσιάστηκε σε πολλά μουσεία και διεθνείς συναντήσεις . Αθήνα-Παρίσι,1990.
Είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα éclat éclair.
C'est un extrait du poèmeéclat éclair. Paris - Athénes,1990
. . .
... Lightning draws attention to the culminating point and the main mark of this consciousness of being in the centre of the sound progress of thunder. Lightning can take place at any moment once it has been announced by the typical rumbling of thunder : its appearance is assertive as the conclusion of the wait that results. It appears as a mark and as a tranquilliser for the existential anxiety in the objects that Costis shows us today, that I wouldnt hesitate to call philosophical objects or rather existential. Lightning is very clearly appointed as an ontological phenomenon. Non-being has repercussions on the «self» and all the skills of the artist lie in his ingenuousness in catching this delicate moment where everything happens when the lightning takes place by flashing its light.
«"Eclat-Eclair" (Light-Lightning): is the title of Costis last poem which illustrates by a clairvoyance with no appeal the notion of availability of the being to identify at the most acute moment of consciousness. This is really an existential exercise in the most mental and spiritual sense of the term.
The phenomenon reflects very deeply a secular morality at a human scale : gymnastics of the being and the electric field, which means the electric nature of the universe. What Costis tries to prove through the different devices of his creation, is this possibility at the same time undetermined and endless to which the nature of the sky and of the earth sends us to : the revelation of ourselves.
All of Costis art lies in this moment of truth more organic than nature itself which he offers to everyone of us, it is the space of a glance toward the sky. Because in these electronic machines, that Costis uses in his works, there isnt only the presence of lightning, there is also an implied corollary, the reference to the sky and to our vision, a sky with no dimensional limit that can be resumed in the line of lightning between a cathode and an anode, two electric reference points...
...Costis demonstration presents as an exhibition of philosophical objects whose presence have the ultimate justification of enticing us to think about the double valence of the alchemic fire which is at the same time simple and fearsome. It is a way of making us witness the permanent victory of life versus death and of light versus ashes of shade. The electric field has delivered its secret.
Pierre RESTANY, Paris, 13 October 1994.