σ α ρ κ ο β ό ρ ο ς β υ θ ό ς
γράμμα ντροπής
ντροπή σε όλους μας
αυτό δεν μπορεί πια να είναι ένα ποίημα
έγραψα για τα βασανιστήρια της χούντας
για πολέμους για το καθημερινό τίποτα για την τρέλα
αυτό δεν μπορεί πια να είναι ένα ποίημα
πιάστηκε η ψυχή μου πια ντροπή μας
χτες στη Λέσβο και σήμερα στη Σάμο
στο Φαρμακονήσι και στην Λαμπεντούζα
παντός καιρού πνιγμός
ναυάγιο κάθε μέρα
αυτή δεν είναι θάλασσα αλλά θάνατος
τεράστιο νεκροταφείο ψυχών
πού θα κολυμπήσουν φέτος οι τουρίστες;
πώς θα αγιάσετε τα νερά των Φώτων;
αυτό δεν μπορεί πια να είναι θάλασσα
τέτοιο κύμα που έρχεται σφαγή
κι αν ο βυθός δεν τους τραβήξει
με περιδίνηση στο βάθος να τους κρύψει
ρουφήχτρα ψυχών το νέο κύμα που έρχεται
αυτό δεν μπορεί πια
τι να πει το ποίημα!
σε ποια γλώσσα το ποίημά του!
σε ποια περαστική φευγαλέα σκιά
που διασχίζει τρέχοντας στον ορίζοντα
για να πάει σ΄άλλη γειτονιά
δεν προλαβαίνεις τα πνιγμένα ποιήματα!
από την μιαν όχθη στην άλλη πνιγμένα
αναπάντητα ερωτήματα στο σαρκοφάγο βυθό
το ελαφρύ κύμα τους ξεβράζει
πνιγμένα πνιγμένες πνιγμένους
γιατί δεν ξέρουν κολύμπι
δεν ξέρουν πού να πάνε παντού πνιγμός δεν ξέρουν
και προσπαθούν κι επιμένουν να έρχονται
πρόσφυγας κόσμος
του πολέμου κι επιμένουν
της φτώχειας μετανάστες της ξηρασίας της πείνας
πρόσφυγες άνθρωποι ψάχνοντας το αύριο
κι άλλο ναυάγιο σφαγή αμάχων
εν ψυχρώ δολοφονία παιδιών εκ προμελέτης
κι έτσι ο βυθός βρήκε καινούρια
τροφή για νέα ανθρωπόμορφα κτήνη σαρκοβόρα
βία είναι κι ένα ποίημα που δε μιλάει στη ψυχή μας
κι όμως είναι η θάλασσά μας κι η θάλασσά τους
είναι η ζωή μας κι η ζωή τους
κι είναι αυτή η ζωή που ζούμε πολιτισμός ντροπής
ένας ξεφτιλισμένος αιώνας ξεκινάει να μας ζήσει!
κι αυτοί κι εμείς και τα παιδιά μας περαστικοί
από αυτή τη γειτονιά τη γλώσσα μας και τη ζωή μας
εικόνες φευγαλέες αποδημητικές
από τα πέρατα του κόσμου με τα πόδια ωτοστόπ στον θεό!
μακριά από του πολέμου την οχλοβοή
μέσα στη σκόνη και τα σκουπίδια του πολιτισμού
για να καταλήξουν στον άσπλαχνο βυθό
αυτό δεν είναι ένα ποίημα
αλλά μια σκέτη ντροπή
αυτό δεν μπορεί πια να συνεχιστεί
Αυτό δεν μπορεί να είναι ένα ποίημα αλλά γράμμα σε έναν πνιγμένο
που δεν μπορεί να το διαβάσει. Από αυτή την όχθη, αρχές του 2016.
Κωστής Τριανταφύλλου
γράμμα ντροπής
ντροπή σε όλους μας
αυτό δεν μπορεί πια να είναι ένα ποίημα
έγραψα για τα βασανιστήρια της χούντας
για πολέμους για το καθημερινό τίποτα για την τρέλα
αυτό δεν μπορεί πια να είναι ένα ποίημα
πιάστηκε η ψυχή μου πια ντροπή μας
χτες στη Λέσβο και σήμερα στη Σάμο
στο Φαρμακονήσι και στην Λαμπεντούζα
παντός καιρού πνιγμός
ναυάγιο κάθε μέρα
αυτή δεν είναι θάλασσα αλλά θάνατος
τεράστιο νεκροταφείο ψυχών
πού θα κολυμπήσουν φέτος οι τουρίστες;
πώς θα αγιάσετε τα νερά των Φώτων;
αυτό δεν μπορεί πια να είναι θάλασσα
τέτοιο κύμα που έρχεται σφαγή
κι αν ο βυθός δεν τους τραβήξει
με περιδίνηση στο βάθος να τους κρύψει
ρουφήχτρα ψυχών το νέο κύμα που έρχεται
αυτό δεν μπορεί πια
τι να πει το ποίημα!
σε ποια γλώσσα το ποίημά του!
σε ποια περαστική φευγαλέα σκιά
που διασχίζει τρέχοντας στον ορίζοντα
για να πάει σ΄άλλη γειτονιά
δεν προλαβαίνεις τα πνιγμένα ποιήματα!
από την μιαν όχθη στην άλλη πνιγμένα
αναπάντητα ερωτήματα στο σαρκοφάγο βυθό
το ελαφρύ κύμα τους ξεβράζει
πνιγμένα πνιγμένες πνιγμένους
γιατί δεν ξέρουν κολύμπι
δεν ξέρουν πού να πάνε παντού πνιγμός δεν ξέρουν
και προσπαθούν κι επιμένουν να έρχονται
πρόσφυγας κόσμος
του πολέμου κι επιμένουν
της φτώχειας μετανάστες της ξηρασίας της πείνας
πρόσφυγες άνθρωποι ψάχνοντας το αύριο
κι άλλο ναυάγιο σφαγή αμάχων
εν ψυχρώ δολοφονία παιδιών εκ προμελέτης
κι έτσι ο βυθός βρήκε καινούρια
τροφή για νέα ανθρωπόμορφα κτήνη σαρκοβόρα
βία είναι κι ένα ποίημα που δε μιλάει στη ψυχή μας
κι όμως είναι η θάλασσά μας κι η θάλασσά τους
είναι η ζωή μας κι η ζωή τους
κι είναι αυτή η ζωή που ζούμε πολιτισμός ντροπής
ένας ξεφτιλισμένος αιώνας ξεκινάει να μας ζήσει!
κι αυτοί κι εμείς και τα παιδιά μας περαστικοί
από αυτή τη γειτονιά τη γλώσσα μας και τη ζωή μας
εικόνες φευγαλέες αποδημητικές
από τα πέρατα του κόσμου με τα πόδια ωτοστόπ στον θεό!
μακριά από του πολέμου την οχλοβοή
μέσα στη σκόνη και τα σκουπίδια του πολιτισμού
για να καταλήξουν στον άσπλαχνο βυθό
αυτό δεν είναι ένα ποίημα
αλλά μια σκέτη ντροπή
αυτό δεν μπορεί πια να συνεχιστεί
Αυτό δεν μπορεί να είναι ένα ποίημα αλλά γράμμα σε έναν πνιγμένο
που δεν μπορεί να το διαβάσει. Από αυτή την όχθη, αρχές του 2016.
Κωστής Τριανταφύλλου
| 2016_σ_α_ρ_κ_ο_β_ό_ρ_ο_ς____β_υ_θ_ό_ς.pdf |
|
|
σχόλια για τον σ α ρ κ ο β ό ρ ο β υ θ ό.
- Un coup de poing dans le ventre! Engagé, reflétant le réel -et l'agon(ie) de la poésie. Myrto Digoni.
- Άστα να πάνε, Κωστή. Δυστυχώς είναι ωραίο το ποίημά σου. Αυτό με τσακίζει. Χαράλαμπος Μαγουλάς
- Συγκλονιστικό . Στα όρια των λέξεων, γιατί μετά δεν υπάρχουν λέξεις . Το προωθώ. Σοφία Μαρτίνου
- Καθηλωτικό και τόσο δυνατό.Δεν έχω λέξεις. Χριστίνα Παπαγεωργίου
- Ευχαριστώ, τέλεια και συμφωνώ με κάθε λέξη. Ελπίζω, θάχω τη δυνατότητα να το μεταφράσω γιά κάποιο περιοδικό, πρέπει να το διαβάσουν κ' εδώ στη Ρωσία. Павел Заруцкий
- Συγχαρητήρια Κωστή!`Εξαιρετικό! Ποίημα -διαμαρτυρία, ποίηση-πολιτική πράξη, όπως πάντα ο ποιητικός σου λόγος έχει δύναμη και αποδεικνύει το σπουδαίο ρόλο που μπορεί να έχει η ποίησή στη ζωή μας.Μαρία Ψάχου.
- Εύγε Κωστή! Θα το αναρτήσω (αν τα καταφέρω) με την άδειά σου. Κατερίνα Κοσκινά.
- Εξαιρετικό, σε ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλες. Νάντια Αργυροπούλου.
- Αχ κωστή…μιλάς στην ψυχή μου… αυτό πρέπει να σταματήσει! Εγώ είμαστε….όπως είναι γραμμένο σε κάποιον τείχο του Πειραιά δίπλα στα καταλύματα των προσφύγων. Μαργαρίτα Κουρτπαρασίδου.
- Κωστή, το ποίημα/γράμμα είναι συγκλονιστικό. Βάζεις σε λόγια αυτό που νιώθουμε όλοι.Κόριννα Λατέλη.
- ΠΟΛΥ εμπνευσμένο Κωστή!! Μπράβο! Ποίημα που δηλώνει την αδυναμία του να είναι ποίημα που είναι για αυτό που είναι.....Ελισάβετ Αρσενίου.
- Καταπληκτικό Κωστή μου. Σ' ευχαριστώ! Μαρία Αργυράκη.
- ΕΞΑΙΣΙΟ! ΧΑΙΡΕ ΚΩΣΤΗ! ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΚΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΝΤΙ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ 'ΑΛΛΟΘΙ'. Δημήτρης Ζαφειρέλλης.
- Μπράβο Κωστή! Μας χρειαζόταν.Καλή δύναμη. Ευγενία Αλεξάκη.
- ΑΥΤΟ ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΜΑ / ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ /ΘΑΝΑΤΟΣ...ΚΩΣΤΗ ΜΟΥ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ / ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ...ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ. ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ. Αλεξάνδρα Νασιούλα.
- το ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ σου ποίημα, τόσο δυνατό, επώδυνα ακριβές δυστυχώς... Νέλλη Σταυροπούλου.
- Συγκλονιστικό!!! Λένα Λόππα.
- Αγαπητέ, Κωστή! Εύχομαι πάντα "ηλεκτροφόρες" επιτυχίες και καλή χρονιά. Το συγκλονιστικό ποίημά σου για τους πνιγμένους πρόσφυγες το χρησιμοποίησα ως μότο σε ένα από τα κεφάλαια του υπό έκδοση βιβλίου μου. Σ' ευχαριστώ! Λένα Λόππα.
άμα θες να δημοσιέψω τα δικά σου στείλτα μου στο : [email protected]
