|
Πληροφορίες, κείμενα και διαδικτυακές αναφορές για το ποιητικό βιβλίο
α π ο σ π ά σ μ α τ α τ ο υ Κ ω σ τ ή , 1967 - 1973. στο αρχείο Πληροφορίες και σκέψεις για την επανέκδοση σε Word παραπλεύρως ==> Ποίημα του Νάνου Βαλαωρίτη, για την επανέκδοση από τις εκδόσεις Εξάρχεια, Αθήνα 2015. β ι β λ ι ο κ ρ ι τ ι κ έ ς Γιώργος Σταματόπουλος. Χαράλαμπος Μαγουλάς. http://www.efsyn.gr/arthro/epirmeni-aytognosia Εφημερίδα Συντακτών 21/11/2016, ………………Κ Α Π Ο Ι Ε Σ Σ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ……………… Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν την περίοδο 1967-1973. Διαβάστηκαν πρώτα πολυγραφημένα από χέρι σε χέρι, μερικά δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, μετά μια έκδοση με λάθος εξώφυλλο και μικρότερο σχήμα και αμέσως μετά η πρώτη τους έκδοση. Αθήνα, Φεβρουάριος 1974. Από τον τυπογράφο κι εκδότη της πλατείας Εξαρχείων, Λουκά Γιοβάνη. Και τώρα η επανέκδοσή τους, πιστό αντίγραφο της πρώτης έκδοσης, από τις εκδόσεις Εξάρχεια. Αντιμετωπίζω αυτό το βιβλίο σαν αυτόνομο και συνολικό έργο τέχνης. Μια κατάθεση ψυχής που αποκτά την ιδιαίτερη ταυτότητα παρουσίασης της ποιητικής του. Είναι άποψη να δώσω την εξέλιξη της γραφής μου μέσα σε μια χρονική περίοδο. Πριν από το βιβλίο αυτό είχα τετράδια με δεκαπεντασύλλαβο και ίαμβο, είχα πεζά και ποιήματα που αναφερόντουσαν στα διαβάσματά μου, όπως όλοι όσοι γράφουν – τίποτα το ιδιαίτερο! Το 1964 δημοσιεύω το ποίημα o τόπος μου στη Διάπλαση των παίδων, δεν ήταν κακό. Το βιβλίο αυτό, περιέχει αποσπάσματα πέντε ανέκδοτων βιβλίων μου ποίησης, αλλά το ενδιαφέρον μου επικεντρώθηκε στη συνολική ποιητική επικοινωνία με τον αναγνώστη μέσα από τη συγκρότηση αυτού του ποιητικού βιβλίου. Από τότε που εκδόθηκαν έως σήμερα δεν σταμάτησα τόσο να δημοσιεύω στα περιοδικά ποίησης όσο και να κάνω ποιητικές αναγνώσεις, αλλά και να παίρνω μέρος διεθνώς σε εκθέσεις ποίησης και νέων τεχνολογιών ή σε ανάλογες του κινήματος Οπτικής Ποίησης. Ανάλογο, τέτοιας ποιητικής ταυτότητας, βιβλίο έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΚΣΥΜΕ, το 2009, με τον τίτλο ‘ π ‘ . http://www.ksyme.org/epsilonkappadelta972sigmaepsiloniotasigmaf.html Η ανάγνωσή του δεν αρχίζει με ποίηση και οριοθετείται στο τέλος του η ποιητική αίσθηση συμπληρωμένη με τις σκέψεις για την αναγκαιότητα ή μη της έκδοσης αυτής, σαν μέσο επικοινωνίας. Ποιητική στα όρια της ευαισθησίας μου είπε ένας φίλος. Έτσι πριν από την απόφαση της έκδοσης υπάρχει μια συνθετική διάσταση της ποιητικής αίσθησης που θέλω να συγκροτήσω. φυσικά υπάρχει και η παρέμβαση στα γεγονότα που κυριαρχούν στη ζωή μας. Για παράδειγμα το κείμενο για το νόημα του αρχηγού, από την ΕΟΝ, άμεση κριτική στους δικτάτορες. Και από την άλλη η ιδεολογική προσέγγιση του αναγνώστη με το πρόταγμα ισότητας : είσαι ποιητής των πάντων. Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου θέλω να έχει κυριαρχήσει η ποιητική αίσθηση που θέλω να δημιουργήσω. Θα ήθελα να σημειώσω πως το γράμμα προς τον αναγνώστη και το ποιός είναι ο λόγος να τα εκδώσω έρχονται σαν αναγκαιότητα να τα συμπεριλάβω στην έκδοση γιατί μετά από την οργάνωση του περιοδικού Λωτός , την 1η εβδομάδα ξένης Ποίησης, τις εβδομαδιαίες ομιλίες στο Πειραματικό Θέατρο της Μ. Ριάλδη, μετά το Χαγιάτι και τις ποιητικές βραδιές κάθε Τετάρτη και τις τόσες άλλες παράλληλες ποιητικές εκδηλώσεις …λαμβάνοντας τουλάχιστον 60 ποιητικές συλλογές κάθε μήνα και ζώντας μέσα στη χούντα σε κατάσταση ημιπαρανομίας οι απόψεις μου οριοθετήθηκαν ανάλογα. Και βέβαια υπήρχαν κάποιοι που διάβαζαν επαγγελματικά την ποίηση: σε αυτούς αναφέρεται και ο ανάλογος αφορισμός. Τότε υπήρχαν και τους ήξερα πολύ καλά, σήμερα; Ποιος είναι ο σημερινός αναγνώστης κι η ποιητική ψυχή του; Και βέβαια να εξηγήσω εδώ, πως όταν δεν χρειάζομαι να προσδιορίσω κάποια ιδιαίτερη ποιητική αίσθηση και παρέμβαση, δεν καταφεύγω σε αυτού του είδους την έκδοση, αλλά σε μια απλή ποιητική συλλογή. Φυσικά θέλω να πω την σημασία που είχαν για μένα τα περιοδικά ποίησης που διάβασα στη γαλλική και στην ελληνική γλώσσα, την σημασία της ποιητικής μου βιβλιοθήκης που περιείχε και την αγγλική γλώσσα, αλλά και τους ποιητές που γνώρισα και που συνδέθηκα τότε, δηλαδή τον Α. Εμπειρίκο, τον Γ. Ρίτσο, τον Μ. Μουντέ, τον Μ. Αυγέρη, τον Ν. Παππά, την Ρ. Μπούμη-Παππά, τον Τ. Παπατσώνη, τον Τ. Σινόπουλο και πολλούς άλλους νεώτερους. ‘Έγραφα σε έναν φίλο: Σε ένα βιβλίο λοιπόν μπορείς να δημιουργήσεις μια + ολική υπέρβαση στην παρουσίαση, έτσι που να πετύχεις μια ουσιαστικότερη ποιητική αίσθηση κι όχι απλά μια παράθεση καλών ποιημάτων. Όχι μόνον ό,τι ονοµάζουµε διεπιστημονικό ή επικοινωνία διαφορετικών καλλιτεχνικών αισθήσεων για να παρουσιαστεί το ανείπωτο με δύναμη ή(κατά Ξενάκη) διαγνωσιακό λόγο που μπορεί να φέρει σε πέρας μια διασύνδεση δι-αισθητική τέτοια που να δημιουργεί έργα πολύτεχνα , πολύπλευρα και ελεύθερα από τρόπους παρουσίασης. Και στο ‘ π ‘ αλλά και στα ’ αποσπάσματα ‘ ασκώ μια τέτοια ελευθερία παρουσίασης και ήταν ανατρεπτική η αίσθηση και συγκίνησε αυτούς που περίμενα πως θα καταλάβουν! Το ζήτημα της συγκρότησης ποιητικής αίσθησης εμπεριέχει αυτή τη συνολική αίσθηση που βρίσκω να διέπει τα πάντα. Τόσο η ψυχή και το σώμα, όσο και αναπόσπαστα τμήματα του ενός με το άλλο, βρίσκονται σε μια συνεχή διάδραση τέτοια που ολοκληρώνουν τη σχέση φύση- ανθρώπινο κορμί. Επανέκδοση λοιπόν ενός ποιητικού βιβλίου που δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε άπαντα, γιατί έχει την αυτόνομη συνολική παρουσία του. Και όπως λέει ο Θανάσης Μουτσόπουλος στην μεγάλη του έκθεση για τη γενιά του ‘ 70: Πριν από δύο-τρία χρόνια και με αφορμή μια έκθεση για τα χρόνια του ’70 στην Ελλάδα «Μεγάλη Αναταραχή: πέντε ουτοπίες λίγο πριν και λίγο μετά από το ’70», στήριζα ολόκληρη την ύπαρξη ενός εναλλακτικού δρόμου, ενός «underground» αν είναι δόκιμος ο όρος, στην Αθήνα των συνταγματαρχών στη δουλειά του Κωστή. Τότε έγραφα για αυτόν: Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Κωστής Τριανταφύλλου θα αναπτύξει μια πολυδιάστατη δράση σε μια σειρά από καλλιτεχνικές περιοχές, από τους σχεδιαστικούς πειραματισμούς ως την ποίηση, την αρθρογραφία, την έκδοση περιοδικών, τη διοργάνωση εκδηλώσεων. Ιδρυτής και εκδότης του πολύ επιδραστικού περιοδικού Λωτός… Επίμονο στοιχείο που διαπερνάει όλη τη δουλειά του ένα χιούμορ σαρκαστικό και αναρχικό, ένας χλευασμός για την εξουσία και τις συμβάσεις κάθε είδους. Ο «τρελός» -πρωταγωνιστής και leitmotiv σε πολλά έργα του Κωστή αυτής της περιόδου θα αποτελέσει για τα ελληνικά ‘70s, ό, τι η Κραυγή του Munch για το νορβηγικό fin-de-siècle: ένα απελπισμένο ξέσπασμα όταν τα πράγματα δεν πάνε άλλο. Ακόμα και η επιλογή να παρουσιάσω μόνον αποσπάσματα και ένα γράμμα που να εξηγεί γιατί θέλω να τα εκδώσω κι αν έχει αυτό κάποιο νόημα, είμαι σίγουρος πως δείχνει το αυθεντικό χαρακτηριστικό που με διακατέχει στη δημιουργία μιας ποιητικής αίσθησης που με ενδιαφέρει σκοπός της ζωής μου να μου χαρίσετε τον πονοκέφαλό σας! ( ο Άγιος ) <=================================================================================================> |
| ||
|
| ||||||
=========================================>
Νοέμβριος 1971
Το ποίημα, αφιερωμένο στις φυλακισμένες γυναίκες, δημοσιεύτηκε με το ψευδώνυμο Κ. Φωτεινός. Η επιλογή του ψευδωνύμου ανήκει στον συγγραφέα Άρη Φακίνο που είχε την ευθύνη τόσο των εκδόσεων «΄Εξοδος», όσο και του ομώνυμου περιοδικού που κυκλοφορούσε παράνομα στην Ελλάδα. Το ποίημα Η Τρέλα, που ανήκει στην ανέκδοτη συλλογή Ποιήματα-Προκηρύξεις, συμπεριλήφθηκε, από τον Α. Φακίνο, στην πρώτη Αντιστασιακή Ανθολογία Ποίησης, που κυκλοφόρησε νόμιμα στη Γαλλία και όπου αλλού υπήρχαν ¨Έλληνες του εξωτερικού και παράνομα στην Ελλάδα, με τον τίτλο ΚΡΑΥΓΕΣ και υπότιτλο Σελίδες από την αδούλωτη Ελληνική Λογοτεχνία, 1971. Διαβάστε το αρχείο: Η Τ Ρ Ε Λ Α.pdf
=====================================================>
Ποιήματά μου που βγήκαν πρόσφατα από την παρανομία, μια που μόνον στον παράνομο τύπο δημοσιεύτηκαν, Ανήκουν στη σειρά ποιήματα προκηρύξεις.Ποιήματά μου δημοσιευμένα στο περιοδικό Έξοδος του Άρη Φακίνου που κυκλοφορούσε παράνομα στην Ελλάδα. Στο πρώτο μου ποίημα δεν έβαλε σε αυτή τη δημοσίευση τον τίτλο του, που είναι ο εξής:ΙΤΕ ΠΟΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΥΤΑΡΕΤΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΣ
Νοέμβριος 1971
Το ποίημα, αφιερωμένο στις φυλακισμένες γυναίκες, δημοσιεύτηκε με το ψευδώνυμο Κ. Φωτεινός. Η επιλογή του ψευδωνύμου ανήκει στον συγγραφέα Άρη Φακίνο που είχε την ευθύνη τόσο των εκδόσεων «΄Εξοδος», όσο και του ομώνυμου περιοδικού που κυκλοφορούσε παράνομα στην Ελλάδα. Το ποίημα Η Τρέλα, που ανήκει στην ανέκδοτη συλλογή Ποιήματα-Προκηρύξεις, συμπεριλήφθηκε, από τον Α. Φακίνο, στην πρώτη Αντιστασιακή Ανθολογία Ποίησης, που κυκλοφόρησε νόμιμα στη Γαλλία και όπου αλλού υπήρχαν ¨Έλληνες του εξωτερικού και παράνομα στην Ελλάδα, με τον τίτλο ΚΡΑΥΓΕΣ και υπότιτλο Σελίδες από την αδούλωτη Ελληνική Λογοτεχνία, 1971. Διαβάστε το αρχείο: Η Τ Ρ Ε Λ Α.pdf
=====================================================>
Ποιήματά μου που βγήκαν πρόσφατα από την παρανομία, μια που μόνον στον παράνομο τύπο δημοσιεύτηκαν, Ανήκουν στη σειρά ποιήματα προκηρύξεις.Ποιήματά μου δημοσιευμένα στο περιοδικό Έξοδος του Άρη Φακίνου που κυκλοφορούσε παράνομα στην Ελλάδα. Στο πρώτο μου ποίημα δεν έβαλε σε αυτή τη δημοσίευση τον τίτλο του, που είναι ο εξής:ΙΤΕ ΠΟΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΥΤΑΡΕΤΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΣ
==============================1973========================>
Πήγαινε γυρεύοντας αυτή η λέξη και με τσάκισε
Για να γνωρίσουμε
τ η ν
λέξη χρειάστηκε να γίνει πόλεμος
Για να γνωρίσουμε την
ν έ α
λέξη χρειάστηκαν 2.000.000 νεκροί
Για να την καθιερώσουμε
σ α ν
λέξη χρειάστηκαν 200 νεκροί
Για να γνωρίσουμε
την
νέα
αυτή
λέξη χρειάστηκαν 200.000 νεκροί
Υπάρχουν βέβαια και αναίμακτες λέξεις
Υπάρχουν και περιπτώσεις
Υπάρχουν και λέξεις
Λέξεις
Ποιήματα Προκηρύξεις , Αθήνα , 1973.
κ α τ ά σ τ α σ η *
η λέξη διάττων στην κίνηση του χεριού σου στο κενό
πριν καταρρεύσει η σιωπή σχεδία μια λέξη κατακτώ
οργή να συνεπαίρνει τον μύθο να αγριεύει το πάθος
ξεσηκώνοντας κραυγές καταργώντας λερναίες επιθυμίες
όταν τα τείχη κατεδαφιστούν και φανερωθεί το κενό που κρύβαν
κατάψυξη ανάλωση καταστροφή έτσι
ψάχνοντας στα γκρεμισμένα καταστρώνω σχέδια
καταρρίπτω
στο βάθος
κι από κάτω κατα νου καταπρόσωπο κατα τι κατα τύχη
κάτω από το βάρος καταρράκωση
τάκα τάκα ανάκατα στάση και κατάθεση μαγεία κατανόηση
οι αυτόφωτες λέξεις δεν βρέθηκαν στα χαλάσματα
έδαφος λεπτομερειών καταγραμμένων ημερολόγιο κατεδάφισης
φόρμες ακατέργαστες τραχιές εκφράσεις φράσεων που κάποτε επιβλήθηκαν
η αφή των γραμμάτων στο δέρμα σου
ψίθυρος πάθους
ποιός γνωρίζει τον χρόνο που κατακτώ μια λέξη
εδαφολόγιο των συντριμμένων
καταρράχτης σιωπή που κύλησε με κατάνυξη
εικόνες που τις κοίταξαν και σβήσαν κατάματα
σωρός φράσεις που ακούστηκαν σοβάδες λέξεις κονιορτός
τσακισμένα ξύλα από γωνιές συντρίμμια ατελείωτα κομμάτια ενός άχρηστου κόσμου
κατανοώ καταργώ ανακατασκευάζω
κατά γράμμα
κατά λέξη
κατακραυγή
ας ανοίξουμε μια λέξη στα δυο
ο καθένας κι ο βυθός του κατάβαθα
κατάσταση ανάγκης κατάγυμνος
κατάρα
καταπαχτή
τσάκισμα
κατεβαίνω στο έδαφος - έτσι κι αλλιώς ένα περίεργο βράδυ είναι !
επίμαχες λέξεις που δεν έχουν θεό
κατά μάνα κατά κύρη στο έδαφος της κατάφορτης αφήγησης
αποσπάσματα δια βίου ποίηση
κατάκτηση
*Aπό το βιβλίο του Κατεδαφιστής , Αθήνα 1972-1976
Πήγαινε γυρεύοντας αυτή η λέξη και με τσάκισε
Για να γνωρίσουμε
τ η ν
λέξη χρειάστηκε να γίνει πόλεμος
Για να γνωρίσουμε την
ν έ α
λέξη χρειάστηκαν 2.000.000 νεκροί
Για να την καθιερώσουμε
σ α ν
λέξη χρειάστηκαν 200 νεκροί
Για να γνωρίσουμε
την
νέα
αυτή
λέξη χρειάστηκαν 200.000 νεκροί
Υπάρχουν βέβαια και αναίμακτες λέξεις
Υπάρχουν και περιπτώσεις
Υπάρχουν και λέξεις
Λέξεις
Ποιήματα Προκηρύξεις , Αθήνα , 1973.
κ α τ ά σ τ α σ η *
η λέξη διάττων στην κίνηση του χεριού σου στο κενό
πριν καταρρεύσει η σιωπή σχεδία μια λέξη κατακτώ
οργή να συνεπαίρνει τον μύθο να αγριεύει το πάθος
ξεσηκώνοντας κραυγές καταργώντας λερναίες επιθυμίες
όταν τα τείχη κατεδαφιστούν και φανερωθεί το κενό που κρύβαν
κατάψυξη ανάλωση καταστροφή έτσι
ψάχνοντας στα γκρεμισμένα καταστρώνω σχέδια
καταρρίπτω
στο βάθος
κι από κάτω κατα νου καταπρόσωπο κατα τι κατα τύχη
κάτω από το βάρος καταρράκωση
τάκα τάκα ανάκατα στάση και κατάθεση μαγεία κατανόηση
οι αυτόφωτες λέξεις δεν βρέθηκαν στα χαλάσματα
έδαφος λεπτομερειών καταγραμμένων ημερολόγιο κατεδάφισης
φόρμες ακατέργαστες τραχιές εκφράσεις φράσεων που κάποτε επιβλήθηκαν
η αφή των γραμμάτων στο δέρμα σου
ψίθυρος πάθους
ποιός γνωρίζει τον χρόνο που κατακτώ μια λέξη
εδαφολόγιο των συντριμμένων
καταρράχτης σιωπή που κύλησε με κατάνυξη
εικόνες που τις κοίταξαν και σβήσαν κατάματα
σωρός φράσεις που ακούστηκαν σοβάδες λέξεις κονιορτός
τσακισμένα ξύλα από γωνιές συντρίμμια ατελείωτα κομμάτια ενός άχρηστου κόσμου
κατανοώ καταργώ ανακατασκευάζω
κατά γράμμα
κατά λέξη
κατακραυγή
ας ανοίξουμε μια λέξη στα δυο
ο καθένας κι ο βυθός του κατάβαθα
κατάσταση ανάγκης κατάγυμνος
κατάρα
καταπαχτή
τσάκισμα
κατεβαίνω στο έδαφος - έτσι κι αλλιώς ένα περίεργο βράδυ είναι !
επίμαχες λέξεις που δεν έχουν θεό
κατά μάνα κατά κύρη στο έδαφος της κατάφορτης αφήγησης
αποσπάσματα δια βίου ποίηση
κατάκτηση
*Aπό το βιβλίο του Κατεδαφιστής , Αθήνα 1972-1976
==============================1975========================>...
ε μ ε ί ς ε δ ώ
Γραμμένο στο ΚΡΑΚ, Αθήνα, 1975
από το ανέκδοτο βιβλίο μου Ποιήματα-Προκηρύξεις
Διαβάστε το αρχείο: ε_μ_ε_ί_ς_ε_δ_ώ.pdf
<==== Στέλιος Βασιλειάδης - Κωστής Τριανταφύλλου, στο ΚΡΑΚ.
====================================1980==============> . . .
Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μ Ο Ρ Μ Ω αριθ. 2 στην Αθήνα το 1980,
γράφτηκε μέσα στο Magic Bus. Διαβάστε το αρχείο: magic_bus.pdf
_____________________________________________-
μή – δέν
μή το ένα
μή το άλλο
δέν το ένα
δέν το άλλο
μηδέν το ένα
μηδέν το άλλο
1980 |από το βιβλίο ποιήματα προκηρύξεις
====================================2000==============> . . .
Tο ποίημα που έρχεται
Το ποίημα που γράφτηκε
Άπειρο σύστημα ποίημα
Κοιτώντας τον ήχο άγριο
Που γράφτηκε άπειρο
Που είσαι
Σύστημα
Που είσαι το ποίημα που γράφτηκε
Κοιτώντας το άπειρο
Που γράφτηκε
Που είσαι
Το άγριο
Άπειρο
Τον ήχο άπειρο
Σύστημα που γράφτηκε
Είσαι το ποίημα
Το σύστημα
Που γράφτηκε
Ήχος
Που είσαι σύστημα
Που γράφτηκε
Ποίημα
Σε ήχο άπειρο
Κοιτώντας
Το σύστημα
Γράφτηκε άπειρος ήχος
Κοιτώντας
Το σύστημα ποίημα
Που είσαι ήχος
Που γράφτηκε
Άγριος
Το σύστημα
Άπειρο
Άγριο
Ήχος
Ποίημα
Που γράφτηκε
Το ποίημα αυτό γράφτηκε μέσα από το πρόγραμμα Sitsoc της Utopia Software’s. Οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι εξής : Άγριος, Άπειρο, Ήχος, Ποίημα, Κοιτώντας, Γράφτηκε, Σύστημα, Που, Είσαι. Χρησιμοποιήστε στο πρόγραμμα άλλες λέξεις ,σε άλλες στιγμές, με άλλο νόημα.
Ο ήχος που αναδύεται στις λέξεις με μονό αριθμό γραμμάτων έχει παραχθεί από τυχαίους αναστεναγμούς ποιητών την ώρα που διαβάζουν , στις λέξεις με ζυγό αριθμό γραμμάτων οι υπόηχοι κι οι υπέρηχοι μας αναγκάζουν να αντιληφθούμε το μη δυνάμενο να ακουστεί. Η εικόνα που σχηματίζεται έχει την αίσθηση μιας γλυκιάς γυναίκας που μεταλλάσσεται, ενός νεογέννητου οπτικού φαινόμενου, ενός ανείπωτου φθόγγου κρασί.