c o s t i s c o p e


Είναι μια περίοδος όπου αρχίζω να παρακολουθώ και τον «πειραματικό» κινηματογράφο. Εντυπωσιάζομαι τόσο για την ελευθεριακή αντιμετώπιση της εικόνας όσο και για την περίεργη λήψη και καταγραφή της.
Η κινηματογραφική αυτή έρευνα απέπνεε την δυναμική της αίσθησης κι όχι την κλειστή αισθητική γλώσσα. Η σχολή Σταυράκου στην Αθήνα του ‘70 είχε κάνει εκδηλώσεις αφιερωμένες στο σούπερ 8 όπου και παίχτηκε. Παρουσιάστηκε από το πρωτότυπο φιλμ και την μπάντα του ήχου από μαγνητόφωνο σε λούπα ήχου.
Ο ήχος όπως και η εικόνα σε μια συνεχή καταγραφή χωρίς μοντάζ -για να δώσει αυθεντικά την αίσθηση της στιγμής του γυρίσματος. Και το ίδιο για τον ήχο που είναι ηχητική ανταπόκριση από ένα μικρό synthi.
Καταγραφή της πραγματικότητας που επέλεξα να παρουσιάσω, παραποιώντας την εικόνα μια που έβαζα μπροστά διαφανεί γυαλάκια έγχρωμα, γυάλινα πρίσματα και τμήμα καλειδοσκόπιου που αγόρασα στο Μοναστηράκι.
Το θέμα φέρνει στην επιφάνεια φωτογραφίες φίλων μέσα στον αστικό ιστό που καταδυναστεύεται από αλυσίδες και εστιασμό σε κάποια πρόσωπα (της Κ. Παπαϊακώβου και το δικό μου) που συνεχίζουν την συνομιλία τους με αυτά των φίλων που άνοιξαν αυτή την μεγάλη κι άκοπη σεκάνς.
​Βέβαια εστίασα στις αφαιρετικές χρωματικές μιας εξπρεσιονιστικής καταγραφής κι όχι σε μια θεματική ανάπτυξη που βέβαια ενυπήρχε.
Η κίνηση της λήψης με ενδιέφερε να ταξιδεύει το μάτι και το θέμα.

Κωστής Τριανταφύλλου